რედაქტორისგან
ჩემი ერთ-ერთი უსაყვარლესი მწერალია უმბერტო ეკო, რომელმაც თავისი კარიერა სემიოტიკის პროფესორობიდან დაიწყო და მსოფლიოს ერთ-ერთი უდიდესი მწერალი გახდა, ყველა მისი წიგნი ბესტსელერია. მისი სადებიუტო ნაწარმოები „ვარდის სახელით“ და „ფუკოს ქანქარა“ ნამდვილად ჩემი თინეიჯერობის პერიოდში საუკეთესო საკითხავად ითვლებოდა.
ნამდვილად არ ვაპირებ სიუჟეტის განხილვას; დარწმუნებული ვარ, პერიო საზოგადოებამ ის კარგად იცის, ხომ ასეა? თუმცა, მინდა ყურადღება გავამახვილო ერთ მნიშვნელოვან ასპექტზე: ეს არის ფრანცისკელი ბერი უილიამ ბასკერვილელის და მისი ყმაწვილი თანამგზავრის, ბენედიქტელი ადსოს ურთიერთობა.
ამბავს უკვე მხცოვანი ადსო მოგვითხრობს, იგი იხსენებს მის ახალგაზრდობაში მომხდარ მნიშვნელოვან ამბავს. წიგნის კითხვისას ძალიან კარგად ჩანს ყმაწვილის დიდი პატივისცემა უფროსი მასწავლებლის მიმართ. მრავალი წლის შემდეგაც კი ადსო კვლავ მასწავლებლის მადლიერია, მიუხედავად იმისა, რომ ზუსტად იცის მისი სისუსტეცა და შეცდომებიც.
