მას შემდეგ, რაც პაროდონტოლოგიის სამყაროში პირველად შევაბიჯე, აღმაფრთოვანებს პაროდონტოლოგიური პლასტიკური ქირურგია. გულახდილად რომ გითხრათ, ჰერალდის ერთგულო მკითხველო, სწორედ ამ მიზეზით ავირჩიე პაროდონტოლოგია. თავდაპირველად ვერ ვხვდებოდი, რა იყო ასეთი ჯადოსნური ამ ტიპის ქირურგიაში... მაგრამ პაროდონტოლოგ კოლეგებთან შეხვედრებისა და იდეების გაცვლის შემდეგ გავაცნობიერე, სინამდვილეში ასე რამ შთამაგონა - ეს იყო ბუნებრივი სილამაზისა და ჰარმონიის შექმნის შესაძლებლობა. მე მიყვარს ქირურგიის სფეროს ესთეტიკური ნაწილი. თხელი, რბილი ქსოვილების მართვა მოითხოვს სიზუსტეს, დიდ სიფრთხილესა და ყურადღებას. აქ არ შეიძლება აჩქარება. ეს ყველაფერი უფრო მედიტაციას ჰგავს... დაახლოებით ისეთი გრძნობაა, დილის 6 საათზე რომ გაიღვიძო და სწრაფად გაირბინო 10 კილომეტრი... მარათონს უფრო ჰგავს, ვიდრე სპრინტს.
მეტიც - პაროდონტოლოგიური პლასტიკური ქირურგია ნამდვილი ხელოვნებაა. მართლა? - იკითხავთ თქვენ. დიახ, გარწმუნებთ, რომ ქირურგია შემოქმედებით პროცესს შეიცავს. ფაქტობრივად, მიმდინარეობს კამათი იმაზე, თუ რომელი ტექნიკა უნდა შეარჩიო: კორონალურად გადანაცვლებული ნაფლეთის თუ გვირაბის ტექნიკა?! ეს კი დამოკიდებულია კლინიკურ შემთხვევაზე და ქირურგის უნარებზე - თუ ერთ ტექნიკას მეორეზე ბევრად უკეთ იცნობთ, ის უფრო გამოგადგებათ. ორივე ტექნიკა ბრწყინვალეა. ვფიქრობ, ამ შემთხვევაში უნდა ამოქმედდეს შემოქმედებითი მიდგომა. საუკეთესო შედეგის მისაღებად, საჭიროა ორივე ტექნიკის ცოდნა და ყოველი ტექნიკის მცირე დეტალების მორგება კონკრეტულ სიტუაციასა და კონკრეტულ პაციენტზე.
